تیم‌ فوتبال جوانان ایران؛ «مظلومی» که از یاد رفته و محله‌ای که برو و بیا شده است

چندی پیش پرویز مظلومی با وجود انتقادات زیادی که وارد بود هدایت تیم فوتبال جوانان ایران را برعهده گرفت ولی هنوز نیامده با این تیم خداحافظی کرد و سرپرست استقلال شد.

مظلومی دلیل جدایی از تیم جوانان را کمک به استقلال دانست و این تصمیم را به دورانی که منصور پورحیدری نیز از هدایت تیم ملی انصراف داد و به استقلال برگشت هم تشبیه کرد؛ زمانی که مرحوم پورحیدری تیم ملی ایران را قهرمان بازی‌های آسیایی کرد و با کاری تمام شده به تیم محبوبش استقلال بازگشت ولی مظلومی تنها با برگزاری چند جلسه تمرین تیم جوانان، به استقلال بازگشت.

پیش‌تر نیز هدایت تیم جوانان بعد از مدت‌ها بلاتکلیفی به سید اکبر پورموسوی سپرده شده بود اما او نیز بعد از چند ماه فعالیت با پیشنهاداتی از تیم‌های لیگ برتری روبه‌رو شد و ترجیح داد چمدانش را ببندد و پس از مدتی در مسابقات باشگاهی هدایت پارس جنوبی را برعهده بگیرد.

به نظر باید مشکل اصلی را از جای دیگری دنبال کرد، آنجایی که به این افراد به راحتی اجازه می‌دهد هر زمان که پیشنهادی داشتند ساز جدایی سر بدهند و غزل خداحافظی از اردوی جوانان را بخوانند.

حقیقت این است که فدراسیون فوتبال آنطور که باید توجه‌ای به تیم‌های پایه ندارد و قراردادهای عوامل در این تیم‌ها یا اصلا نوشته نمی‌شود یا طوری تنظیم می‌شود که نمی‌توان روی دوام آن خیلی حساب باز کرد! به نوعی می‌توان گفت شاید فدراسیون چشم‌انداز خاصی برای تیم‌هایی به غیر از تیم ملی بزرگسالان نداشته باشد که هر کدام از تیم‌ها طبق برنامه‌ای معین و با نفراتی ثابت کارشان را پیش ببرند. 

این موضوع را بارها در تیم‌های امید، نوجوانان و تیم‌های فوتسال و بانوان فوتبال دیده‌ایم که عموماً هزینه‌ای برای آنها نمی‌شود و آنها همیشه از فدراسیون طلبکار هستند. بسیاری از افرادی که در این تیم‌ها هستند مدت‌هاست که  بدون پول کار می‌کنند و ریالی دریافت نکرده‌اند. (برخی از این نفرات یک سال و برخی دیگر یک سال و نیم است که پولی نگرفته‌اند.) موضوع محمد خاکپور با تیم امید ایران را به یاد داریم که بدون قرارداد مدت‌ها کار بود و در نهایت عدم حمایت لازم و دیگر مشکلات باعث شد این تیم هم راه به جایی نبرد. 

از این دست اتفاقات در فوتبال ایران به امری معمول تبدیل شده و باید از مسئولان فدراسیون فوتبال سوال کرد که کمیته‌های آموزش، فنی و جوانان در فدراسیون جهانی چه اهدافی را با چه برنامه‌هایی دنبال می‌کنند که یک تیم مهم پایه مثل تیم جوانان به این راحتی بین مربیان پاسکاری می‌شود؟ آیا این تغییرات پیاپی بازیکنان این رده را دلسرد و فوتبال ایران را متضرر نمی‌کند؟ 

فدراسیون فوتبال ایران بیش از هزار مربی در سطح A آسیا دارد ولی آیا در بین این افراد هیچ گزینه مناسبی برای سپردن تیم جوانان حداقل برای یکی دو سال نیست؟ کشورهای عربی و شرق آسیا سخت در حال کار و تدوین و اجرای برنامه برای رده‌های پایه هستند ولی در فوتبال ایران رده‌های پایه بدون قرارداد، پول، بودجه، برنامه و ثبات فقط هستند که باشند!

شاید بهتر است بگوییم که به جز تیم فوتبال بزرگسالان، سایر تیم‌های تحت نظارت فدراسیون از جمله تیم‌ فوتبال جوانان ایران؛ «مظلومی» است که از یاد رفته و محله‌ای است که برو و بیا شده است.

انتهای پیام/